|
Για Νέα Μεγάλη Αλλαγή
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με την επιτυχή λήξη του PSI απομακρύνεται το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας καθώς άνοιξε ο δρόμος για την υλοποίηση του τεράστιου δανειακού προγράμματος προς τη χώρα μας. Τα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της οικονομίας ύψους 130 δις ευρώ, που θα εξασφαλιστούν με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης καλύπτουν τις δανειακές ανάγκες της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Όμως το νέο μνημόνιο από μόνο του δεν αποτελεί μαγική λύση ανάκαμψης. Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει ημιθανής και με τις παραγωγικές της δυνάμεις σε αδράνεια.
Το μνημόνιο δεν ήταν ιδεολογική πλατφόρμα για το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, ήταν μια πολιτική, ένα απαραίτητο εργαλείο διαχείρισης της κρίσης. Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να πείσουν ότι μπορούσαμε να κρατήσουμε τα χρήματα των ευρωπαίων χωρίς μνημόνια και υποχρεώσεις. Κάτι τέτοιο δεν ήταν βεβαίως εφικτό ούτε ανταποκρίνεται στη στοιχειώδη λογική. Στο τέλος έφθασαν να πούν ότι δεν θέλουμε καν τα χρήματα των ευρωπαίων, χωρίς να αισθανθούν την υποχρέωση να πουν στον απλό άνθρωπο που αγωνιά που θα βρεθούν χρήματα για τα στοιχειώδη.
Κανένας δεν παραγνωρίζει ότι η προσπάθεια δεν ήταν και δεν θα συνεχίσει να είναι εύκολη και ανώδυνη για τους πολίτες οι οποίοι έχουν ήδη υποβληθεί σε σκληρές και αιματηρές θυσίες. Όμως αξίζει τον κόπο να φτιάξουμε επιτέλους ένα κράτος σύγχρονο, με ισχυρούς θεσμούς, ικανό να ανταγωνιστεί τα προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη.
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα καινούριο σχέδιο. Ένα σχέδιο με υπόδειγμα. Υπόδειγμα κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό. Ένα υπόδειγμα που μας το προσφέρει η ευρωπαϊκή εμπειρία. Ας δούμε τι έκαναν οι άλλες ευρωπαικές χώρες και πέτυχαν. Πως κατάφεραν χωρίς ιδεοληψίες και συνθήματα να κάνουν επιτυχημένα συστήματα παιδείας, υγείας, βιομηχανίες, δημόσια διοίκηση.Να αποφασίσουμε ότι με όποιο πολιτικό κόστος αυτά τα επιτυχημένα υποδείγματα θατα εφαρμόσουμε και εδώ.
Και για να γίνει αυτό χρειάζεται δουλειά, επιμονή και πολλές γρήγορες μεταρρυθμίσεις.
Πιστεύω επίμονα πως η χώρα διαθέτει πολλούς και ικανούς παραγωγούς. Δεν διαθέτει όμως σύστημα συλλογικής προσπάθειας και υποστήριξη από το κράτος.
Είναι η ώρα να τα φτιάξουμε.
Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή. Αρκετά με τις ιδεολογικίζουσες αναλύσεις που παραπέμπουν σε μοντέλα κρατικής οικονομίας που πρόσφατα κατέρρευσαν. Αν οι συντηρητικές δυνάμεις βλέπουν την Ελλάδα σαν χώρο επιβολής των ακραίων μοντέλων της αγοράς, οι δυνάμεις της παραδοσιακής αριστεράς την αντιμετωπίζουν σαν πεδίο επιστροφής σε ένα παρελθόν με κρατική οικονομία, κομματικό έλεγχο και χωρίς δημοκρατία.
Το άνοιγμα της οικονομίας στις επενδύσεις, η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η δημοπράτηση μεγάλων έργων υποδομής, η άρση των εμποδίων στην επιχειρηματική και επενδυτική δραστηριότητα είναι απαραίτητες πολιτικές επιλογές που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία και θα αποτελέσουν τα εργαλεία για την έξοδο από την ύφεση.
Το στοίχημα των επόμενων κυβερνήσεων θα πρέπει να είναι η εμμονή στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και η αναδιοργάνωση του κράτους και των θεσμών.
Για το ΠΑΣΟΚ το στοίχημα θα είναι η συγκρότηση ενός πειστικού και ριζοσπαστικού σχεδίου που με ρεαλιστικό τρόπο θα προτείνει τη Νέα Μεγάλη Αλλαγή. Αυτή που θα απελευθερώσει πόρους από την κρατική σπατάλη και θα τους στρέψει στις παραγωγικές επενδύσεις. Αυτή που θα δώσει εργασία και εισόδημα στους νέους ανθρώπους όχι με πελατειακές ρυθμίσεις, αλλά με αναπτυξιακά έργα και επενδύσεις.
Στο στόχο αυτό θα συνεχίσει να τάσσεται το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του νέου του Προέδρου. Με την παραδοχή ότι έγιναν πράγματι στο παρελθόν πολλά λάθη και υπήρξαν πολιτικές άδικες και άνισες για πολλούς. Όμως η αποφυγή της εξόδου της χώρας από την κοινή ευρωπαϊκή πορεία ήταν επίτευγμα σημαντικό που μπορεί να αποτελέσει βάση στέρεη για τις επόμενες κυβερνήσεις.
Η μάχη χρειάζεται να συνεχίσει να δίνεται συντεταγμένα, με ευρεία εθνική συνεννόηση, αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα ώστε να δικαιωθούν οι προσπάθειες που κάνει ο λαός μας και η χώρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να αλλάξει σελίδα και να εξακολουθήσει αυτή τη μάχη χρησιμοποιώντας την εμπειρία, την επιμονή και την αποτελεσματικότητα του νέου του αρχηγού.
Άρθρο του Νάσου Αλευρά στην ΑΥΡΙΑΝΗ
Μάρτιος 2012
|